آسیب های ورزشی

آسیب های ناشی از ورزش کردن و یا ضربه خوردن در اثر عوامل دیگر مورد بسیار متداولی است. آیا از علائم مشکلات مفصلی رنج می برید؟ نمی دانید که این درد و ناراحتی ناشی از یک آسیب جدی است و یا مشکلاتی در عضلات ناحیه وجود دارد؟

در این مقاله قصد داریم به آسیب های ورزشی اشاره ای داشته باشیم.

شکستگی استخوان

شکستگی استخوان زمانی رخ می دهد که ضربه مستقیمی به استخوان وارد شود و یا به مرور زمان فشار مداومی بر استخوان ها بیاید. امروزه تقریباً نیمی از شکستگی ها قسمت پایینی پاها را درگیر می کند. در این موارد بر اساس میزان شکستگی روند درمانی مناسب در پیش گرفته می شود.

دررفتگی مفاصل

چرخش ناگهانی یا فشار مستقیمی به مفصل می تواند منجر به دررفتگی مفاصل شود. این آسیب در اغلب موارد دردناک است و نیاز به درمان اورژانسی دارد. مفاصل دررفته معمولاً در ورزش های رقابتی بیشتر دیده می شود.

آسیب های زانو و قوزک پا

حرکت اسکوات و چرخش های سریع در طول فعالیت های ورزشی میتواند منجر به آسیب به غضروف، پارگی تاندون ها و تخریب تاندون ها شود. متخصصان ارتوپدی در زمینه درمان آسیب ها به تاندون ها، رباطها، درمان زانوی بی‌ثبات، پارگی منیسک و دیگر آسیب های ورزشی تخصص دارند و در صورت نیاز می توانند انواع جراحی ها را با تکنیک های مختلف انجام دهند.

آسیب های آرنج و شانه

ورزش هایی مانند بیس بال، والیبال یا تنیس و یا استفاده بیش از حد از شانه می توانند منجر به آسیب شوند. روش های درمانی جراحی و غیر جراحی زیادی برای درمان آسیب های وارده به شانه وجود دارند.

درمان آسیب های ورزشی

برای درمان آسیب های ورزشی نیاز است که آسیب به طور دقیق شناسایی شود تا بهترین روش درمانی برای بیمار تشخیص داده شود. روش درمانی درست به منظور بهبود علائم و جلوگیری از ایجاد مشکلات در آینده است. در صورتی که روش درمانی تنها به کاهش و کنترل علائم کمک کند، مناسب نیست و در حد امکان باید به درمان ریشه ای کمک کند.

روش های درمانی شامل چه اقداماتی است؟

مدیریت علائم

به بیان ساده باید درد بیمار در اولین فرصت کاهش یابد یا اقداماتی برای کاهش درد انجام گیرد. اگر علائم بیمار انجام فعالیت های حرکتی را مختل می کند، باید اقدام زودهنگامی صورت گیرد.

تشخیص زودهنگام و درست

تشخیص باید تا حد ممکن زود انجام شود و از آن مهمتر باید تشخیص درست باشد. به این ترتیب دوران نقاهت به مراتب کوتاه تر خواهد بود.

فیزیوتراپی

در صورتی که فرد نیازی به جراحی نداشته باشد، می توان چندین جلسه فیزیوتراپی را برای وی انجام داد تا به مرور بتواند به فعالیت های روزمره خود بازگردد.

تزریق موضعی

در برخی موارد می توان برای کاهش علائم از تزریق کمک گرفت. بیشترین تاثیر را ترکیبات استرویید دارند (کورتون). ترکیبات دیگری هم مطرح شده‌اند. تزریق اوزون تاثیر مثبتی ندارد. روش PRP در بیماران خاصی می تواند به کاهش درد کمک کند، هرچند هیچوقت قدم اول درمان نیست. تاثیر تزریق موضعی همیشه موقت است.

جراحی های کم تهاجمی یا تهاجمی

در صورتی که روش های غیر تهاجمی اثر نکند نیاز است که از روش های کم تهاجمی مانند جراحی های اندوسکوپی و یا روش های تهاجمی مانند تعویض مفصل کمک گرفت. این روش ها با توجه به وضعیت بیمار به کار می روند. تا جای ممکن سعی می شود که از روش های کمتر تهاجمی استفاده شود.